میزان های ضعیف تر و قوی تر در موسیقی

بررسی های اخیر در موسیقی نشان داده است که در بعضی از آثار موسیقایی بنابه روند ملودی و هارمونی تفاوت هایی از نظر تاکید در میزان ها وجود دارد به طوری که یک میزان ضعیف تر و دیگری قوی تر احساس می شود در این موارد برای مشخص کردن تاکیدضعیف تر از علامت |/ و برای تاکید قوی تر از علامت < استفاده شده است.

تکیه و ارکان عروضی

ملودی از توالی نغمه ها که از نظر طول زمانی دیرند و زیر و بمی و بلندی صوت باهم متفاوت هستند حاصل میشود. اختلاف طول زمانی در میان تک تک نغمه های مختلف و متناسب با یکدیگر باعث ایجاد ریتم یا محور افقی و تفائت زیرایی در بین آنها به وجود آورنده ی پیکر یا محور مایل و اختلاف شدت سازنده تکیه ها یا نقاط عطف در ملودی است که در موسیقی ضرب قوی و در شعر و کلام تاکید یا تکیه شدت نامیده می شود.

در واقع ملودی را می توان به موجودی زنده تشبیه کرد که در آن ریتم اسکلت و استخوان بندی و زیرایی بدنه و تکیه ها پستی و بلندی اندام آن را تشکیل می دهند.

از زمان های قدیم ، شعر و موسیقی باهم ارتباطی نزدیک داشته و پا به پای هم پیش رفته اند.یونانیان خواندن اشعار تغزلی خود را که نوعی آواز به شمار می رفت به وسیله ی یک ساز طبیعی به نام لیر همراهی می کردند تا اصوات و اوزان کلام و تکیه های آن به وسیله موسیقی همزمانی و همصدایی یافته ئ منظم تر و برای شنونده موثرتر شود.

از طرف دیگر موسیقی قدیم اغلب به صورت آوازی بود و تا زمانی که نت نویسی در محدوده ی میزان به وجود نیامده بود از وزن اشعار پیروی می کرد در نتیجه وزن آن بدون قید و به صورتی آزاد بود تا این که با ایجاد متریک و به وجود آمدن میزان های مختلف موسیقی از قید کلام آزاد شد و به وسیله ی ساز های مختلف به حیات مستقل و گاه همراه با اواز خود ادامه داد.