علی تجویدی Ali Tajvidi

علی تجویدی Ali Tajvidi آهنگساز، پژوهشگر، نویسنده و از نوازندگان برجسته ویولون و همچنین سه تار میباشد که در ۱۵ آبان ۱۲۹۸ در تهران متولد شد.

علی تجویدی Ali Tajvidi با اصالتی اصفهانی در خانواده ای هنرمند در ظهیرالاسلام تهران به دنیا آمد. او موسیقی را نز پدرش آموخت. پدرش هم نقاش و هم نوازنده بود. و از شاگردان کمال الملک و درویش خان بود. برادرانش محمد و علی اکبر از نقاشان معروف بودند.

آموزش نزد صبا

علی تجویدی Ali Tajvidi در شانزده سالگی برای دو سال نزد. حسین یاحقی ویولون را فراگرفت و بعدها به مدت هشت سال ویولون و سه تار را از استاد صبا آموخت و بنا به توصیه صبا برای تکمیل تکنیک نواختن ویلن و آشنایی با موسیقی غرب،  نزد ملیک آبراهیمیان و بابگن تامبرازیان رفت.

تجویدی پس از آن برای تکمیل هنر موسیقی چندین سال به مطالعه در زمینه  هارمونی و ارکستراسیون نزد هوشنگ استوار رفت. او فلوت را نیز نزد ظهیرالدینی فراگرفت.

برنامه گلها

در سال 1334 برنامه گلها توسط داوود پیر نیا تاسیس شد و تجویدی توسط پیر نیا وارد برنامه گلها شد. و یکی از سه رکوردار سازنده آهنگ در برنامه گلها شد. علی تجویدی همچنین هایده و حمیرا را پرورش داد.

همکاری با خوانندگان

علی تجویدی علاوه بر نوازندگی، صدها ترانه را با صدای هنرمندان نامداری چون دلکش و مرضیه خلق کرد و قطعات خاطرانگیزی را به جا گذاشت. یکی از این قطعات ترانه سنگ خارا میباشد که توسط مرضیه در ارکستر گلها خوانده شد و روح الله خالقی تنظیم و ارکستراسیون این اثر را برعهده داشت.

فعالیت پس از انقلاب

علی تجویدی Ali Tajvidi پس از انقلاب فعالیت چندانی نداشت. فعالیت او پس از انقلاب تنها شامل همکاری با علی اصغر شاه زیدی و تصنیفی با محمدرضا شجریان به مناسبت آغاز کار ارکستر ملی ایران و همچنین آلبوم یاد استاد با صدای علیرضا افتخاری بود که در سال ۱۳۷۷منتشر شد. او به عنوان چهره ماندگار در سال ۱۳۸۳ انتخاب شد.

سبک

نوازندگی تجویدی خاص و منحصر بفرد بود به طوری که قدرت آرشه و تکنیک برجسته او در استفاده از ظرایف موجود در موسیقی کلاسیک مثل پوزیسیون های بالا و آرشه پرانی های خاص بسیار تحسین برانگیز و زیبا بود.

مرگ

علی تجویدی Ali Tajvidi پس از سالها تدریس در هنرستان موسیقی سرانجام در ۲۴ اسفند ۱۳۸۴ به دلیل ابتلا به سرطان پروستات در سن ۸۶ سالگی درگذشت.

آثار

برخی ترانه های او شامل: یاد کودکی، آتش کاروان، سفر کرده، آشفته حالی، نیایش، پشیمانم، دیدی که رسوا شد دلم، آزاده، رفتم که رفتم، داد از دل، صبرم عطا کن و… میباشد.