جوائو گیلبرتو Joao Gilberto

جوائو گیلبرتو Joao Gilberto از خوانندگان سبک جاز، همچنین ترانه سرا و گیتاریست برزیلی است که در 10 ژوئن 1931 متولد شد.

  جوائو گیلبرتو Joao Gilberto

جوائو گیلبرتو Joao Gilberto در خوازیو،  باهیا به دنیا آمد. پدرش یک تاجر بود. و تا سال 1942 در شهر زادگاه خود زندگی کرد. او تحصیلات خود را در Aracaju ، Sergipe آغاز کرد و در سال 1946 به خوازیو بازگشت. گیلبرتو با وجود مخالفت پدرش اولین گیتارش را در 14 سالگی از پدربزرگش گرفت. و او اولین گروه موسیقی خود را با نام “Enamorados do Ritmo” تشکیل داد. گیلبرتو در سال 1947 به سالوادور ، باهیا نقل مکان کرد و در طی سه سال اقامت در این شهر ، تحصیلات خود را رها کرد و فقط به موسیقی اختصاص داد.

فعالیت هنری

گیلبرتو  فعالیت خود را در سن 18 سالگی در Rádio Sociedade da Bahia آغاز کرد. اولین ضبط های گیلبرتو در سال 1951 تا 1959 به صورت تک آهنگ در برزیل منتشر شد.  او به ریو بازگشت و دوستان قدیمی خود را از جمله آنتونیو کارلوس جوبیم ، که در آن زمان به عنوان آهنگساز ، تهیه کننده و تنظیم کننده با Odeon Records کار می کرد پیدا کرد. جوبیم تحت تأثیر سبک جدید گیتار نواختن گیلبرتو قرار گرفت و شروع به یافتن آهنگی مناسب کرد.

در سال 1963 ، گیلبرتو با آواز Getz که سال بعد منتشر شد. با موسیقیدان موسیقی جاز آمریکایی استن گتز همکاری کرد. جوبیم برای آلبوم پیانو می نواخت در حالی که همسر گیلبرتو ، آسترود ، در حالی که زبان اصلیش پرتغالی بود ، آواز را به زبان انگلیسی اجرا می کرد. این منجر به یک دوئت بین این دو در قطعه “The Girl from Ipanema” شد که به یک موفقیت مهم در آلبوم تبدیل شد. در هفتمین دوره جوایز سالانه گرمی ، گتز / گیلبرتو سه جایزه از جمله آلبوم سال را به دست آوردند.
جوائو گیلبرتو Joao Gilberto
گیلبرتو به دلیل استانداردهای سختگیرانه صوتی و کنترل صدا شناخته شده بود. در طول جلسه ضبط آهنگ “Rosa Morena” ، او اصرار داشت که بارها تکرار شود  تا تلفظ o را در “Rosa” درست انجام دهد. با این وجود ، با وجود استانداردهای آکوستیک بالا ، او قبل از اجرای ژوئیه 2003 در هالیوود باول ، در لس آنجلس ، از بررسی صوتی مورد نیاز قرارداد صرف نظر کرد. این سهل انگاری مخاطبان را بر آن داشت تا قبل از پایان کنسرت از محل برگزاری خارج شوند.

شکایت از شرکت EMI

در سال 1997 ، گیلبرتو از مارك تجاری EMI به دلیل انتشار مجدد چندین اثر اولیه خود كه ادعا می كرد بازسازی مجدد آنها ضعیف بود ، شکایت كرد. طبق نیویورک تایمز ، “در بیانیه وکیل او در آن زمان اعلام شد که نسخه های دیگر حاوی جلوه های صوتی است که” مربوط به ضبط های اصلی نبوده و کار یک هنرمند بزرگ را ممنوع اعلام کرده است. ” پس از این حادثه ، EMI تولید آلبوم های مورد بحث را متوقف کرد و از سال 2008 ، دادخواست هنوز به نتیجه نرسید.

ادامه فعالیت

در سال 2000 ، گیلبرتو برای کار در آلبوم João Voz e Violão ، نامزد بهترین گروه آلبوم موسیقی جهانی را در چهل و دومین جایزه سالانه گرمی به دست آورد. و یک سال بعد به تالار مشاهیر موسیقی بین المللی لاتین راه یافت. 
در سپتامبر 2003 ، گیلبرتو چهار کنسرت در ژاپن اجرا کرد. اجرای وی در مجمع بین المللی توکیو در 12 سپتامبر برای یک آلبوم زنده با عنوان In Tokyo ضبط شد که در سال 2004 منتشر شد. در ششمین دوره جوایز سالانه گرمی لاتین در سال 2005 ، در توکیو نامزدی بهترین آلبوم MPB را دریافت کرد. در 17 مه 2017 ، گیلبرتو دکترای افتخاری موسیقی از دانشگاه کلمبیا دریافت کرد اما در مراسم  شرکت نکرد.
جوائو گیلبرتو Joao Gilberto
در ژوئیه 1958 Canção do Amor Demais را منتشر کرد که شامل آهنگ هایی از تام جوبیم و وینیسیوس دو موراس بود. در آگوست همان سال ، گیلبرتو رکورد 78 دور در دقیقه حاوی “Chega de Saudade” و “Bim Bom” را که در Odeon ضبط شده بود ، با همکاری جوبیم ، دوریوال کایمی و آلوزیو دو اولیویرا منتشر کرد. این آلبوم ژانر “bossa nova” را افتتاح کرد و خیلی زود به موفقیت تجاری دست یافت.

سبک موسیقی

سبک گیلبرتو ترکیبی از عناصر سنتی سامبا و جاز معاصر تر است. سبک گیتار آکوستیک “منحصر به فرد” وی شامل ریتم هم آوایی کنده شده ، با آکورد پیشرفت هایی است که ریشه در سنت جاز دارد. سبک آوازی او “آرام و کم حرف” توصیف شده است. 

زندگی شخصی

گیلبرتو ابتدا با خواننده Astrud ازدواج كرد كه با او در ضبط موفق “The Girl from Ipanema” همکاری كرد. این زوج یک پسر به نام ژائو مارسلو داشتند. اما به جدایی رسید. او برای بار دوم با خواننده Miúcha ازدواج کرد و صاحب فرزند دختری به نام ببیل گیلبرتو که او نیز خواننده است شدند.اما این ازدواج نیز سرانجام به جدایی رسید و گیلبرتو برای بار سوم با كلاودیا فایسول ، روزنامه نگار ازدواج کرد و صاحب یك دختر شدند.

مرگ

گیلبرتو از حدود سال 2009 به تنهایی زندگی می کرد. سالهای آخر زندگی وی با مشکلات مالی و همچنین کاهش سلامتی همراه بود و سرانجام در 6 ژوئیه 2019 ، گیلبرتو در آپارتمان خود در ریودوژانیرو درگذشت. پیکر وی پس از یک مراسم خصوصی در 8 ژوئیه 2019 در نیتروئی به خاک سپرده شد. کریس ریچاردز ، منتقد موسیقی پاپ در واشنگتن پست گفت ، “صدای او یکی از صمیمی ترین صداهای قرن بیستم بود – ملودی تر از آه ، ریتمیک تر از چیت چت ، فقط به سختی. هر هجا که روی لب های او ظاهر می شد ، هوای بی تلاشی ، اما گیلبرتو سخت تلاش کرده بود تا آن مکان مقدس را که در آن نفس انسان موسیقی می شود ، پیدا کند.

گیلبرتو از پیشگامان ژانر موسیقی بوسا نوا بود در اواخر دهه 1950 در سرتاسر جهان او را اغلب “پدر بوسا نوا” می نامیدند و در زادگاهش برزیل ، از او با عنوان “O Mito” (“افسانه”) یاد میکنند

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *