ملودیکا Melodica

ملودیکا Melodica که با نام‌های پیانیکا،هارمونیکای کلیدی یا ملودی هورن نیز شناخته می‌شود یک ساز از خانوادهٔ سازهای هوا صدای آزاد زبانه‌دار مانند سازدهنی است.

شکل مدرن ملودیکا Melodica توسط کمپانی هوهنر در سال ۱۹۵۰ میلادی ساخته شد هر چند سازهای مشابهی پیش از آن در ایتالیا ساخته شده بود.به عنوان ساز موسیقی جدی، ملودیکا برای اولین بار در دهه 1960 توسط استیو رایش در قطعه اش با نامملودیکا (1966) و همچنین توسط موسیقیدان جاز، فیل مور موردداستفاده قرار گرفت.

ملودیکا سازی پلی فونیک است صفحه کلید آن این امکان را به نوازنده می دهد تا به آسانی آکوردها را بنوازد. ملودیکا شامل یک صفحه کلید موسیقی در بالا است و توسط دمیدن هوا از طریق دهانهٔ ساز که در کنار آن قرار گرفته نواخته می‌شود. فشار یکی از کلیدهای صفحه کلید باعث بازشدن مسیر هوای سوراخ متناظر با کلید شده و هوای ورودی باعث به ارتعاش درآمدن زبانه و تولید صدا می‌شود. بیشتر ملودیکاها ۲ یا ۳ اکتاو هستند ملودیکا کوچک، سبک و قابل حمل میباشد. همچنین بیشتر آن ها از جنس پلاستیک هستند اما انواع چوبی و فلزی آن هم تولید می شود.

ملودیکا Melodica

در سال های اخیر از این ساز به طور رسمی ابتدا در کنسرت سامان احتشامی در تالار وحدت با ترکیب پیانو ، ملودیکا و سازهای کوبه ای استفاده شد و پس از آن نیز آلبوم ملودیکا (ملودیکا:سامان احتشامی ، پیانو و تنظیم:سینا سلیم زاده) منتشر شد.هرمتو پاسکول، نوازنده برزیلی یک تکنیکی را توسعه داد که شامل خواندن همراه با نواختن ملودیکا میشد.

ملودیکاها معمولاً بسته به محدودهٔ صوتی ساز طبقه‌بندی می‌شوند و معمولاً سازهای یک محدودهٔ صوتی خاص ظاهر خاص خودشان را نیز دارا می‌باشند.
ملودیکای سوپرانو و آلتو صدای بالا و نازکتری نسبت به تنور دارند.
ملودیکای تنور نوعی از ملودیکا با صدای پایین است.
ملودیکای باس
و آکوردینا که عموماً از فلز ساخته می‌شود.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *