متولد ۲۹ شهریور ۱۳۶۲، نوازنده ی تار و آهنگساز است.

زندگی نامه

او موسیقی را با آموزش در هنرستان موسیقی شروع کرد.

دوره ی راهنمایی و دبیرستان را در هنرستان عالی موسیقی گذراند و دیپلم رشته ی ریاضی فیزیک را نیز گرفت.

هم زمان با ورود به دانشگاه برای ادامه تحصیلات آکادمیک در رشته ی موسیقی، در ۱۸سالگی ارکستر سرمد را تاسیس کرد و در آن به‌ عنوان سرپرست، آهنگساز و نوازنده شروع به فعالیت کرد.

او در همین دوره رتبه ی اول جشنواره ی موسیقی جوان را کسب کرد.

در سن ۲۲ سالگی، آهنگسازی آلبوم نقش خیال همایون شجریان را بر عهده گرفت.

فعالیت های هنری

او اجراهای متعددی در ایران داشته‌ است. همچنین در کشورهای فرانسه، مراکش، اسپانیا، سوئیس، کانادا، آلمان، هلند، سوئد، روسیه و ایالات متحده آمریکا نیز برنامه اجرا کرده‌ است.

علی قمصری در سال ۱۳۹۴ ارکستر موج نو پارسی را تاسیس کرد و این ارکستر در دو سال پیاپی به روی صحنه تالار وحدت رفت.

همچنین به پژوهش در زمینه ی هارمونی در موسیقی سنتی ایرانی می‌پردازد.

از فعالیت‌ های مرتبط او در این زمینه می‌ توان به کتاب «هارمونی موسیقی ایرانی» که در سال ۱۳۹۱ منتشر کرد و برگزاری دوره‌ های آموزشی در این باره اشاره کرد.

کنسرت-نمایش زن هزار ساله، به قلم احسان افشاری، بازی سارا رسول‌ زاده، و آهنگسازی، نوازندگی تار و دیوان قمصری، از تجربیات تئاتر موزیکالی وی بود.

این کنسرت-نمایش ابتدا در شیراز و سپس در برلین آلمان و در فستیوال جهانی فمین‌ ایست در سوئد روی صحنه رفت.

در سال ۱۴۰۱، کنسرت نمایش «تار مجنون، موی لیلی» توسط گروه هم‌ نوازان «حصار» به سرپرستی علی قمصری در تالار وحدت به روی صحنه رفت.

او حدود یک سال پیش پروژه ی تار ایرانی را آغاز کرد و همچنان در حال ضبط می باشد.

در سال ۱۴۰۲، علی قمصری بعد از یک همکاری مشترک موفق به همراه سهراب پورناظری، کنسرت در هوای بی چگونگی را در کاخ سعد آباد تهران به روی صحنه می برد.

 

دیدگاه منتقدین

مهیار علیزاده، آهنگساز ایرانی، در مصاحبه‌ ای با روزنامه ی قانون از قمصری به عنوان معدود کسانی یاد کرده که خود را به آموزش و اجرای موسیقی ایران به روش ردیف محدود نکرده‌ و به اجرا و ساخت موسیقی به روش علمی مشغول‌ هستند.

از نظر قمصری، هارمونی در موسیقی ایرانی مهجور مانده‌ است یا به قول خودش پشت ردیف، مدفون شده‌ است.

همچنین در مراسم رونمایی کتاب «هارمونی موسیقی ایرانی» قمصری از یک سو توسط آزاد حکیم رابط به خاطر معرفی کردن یک آکورد برای دستگاه شور در این کتاب، مورد تمجید قرار گرفت.

از سوی دیگر توسط هومان اسعدی بابت برخی مسائل تئوریک مورد انتقاد قرار گرفت.