بانجو Banjo
بانجو Banjo سازی است از خانواده آلات موسیقی رشته ای مقید که با مضرابی از جنس کائوچو نواخته می شود.
اوایل قرن هفدهم نمونه های نخستین بانجوی امروزی در کارائیب شروع به ظهور نمود.
ساختار بانجو:
بانجو Banjo كه در آن پوستهاي نازك روي يك فريم يا حفرهاي كه نقش رزنيتور (تشديد كننده يا طنين انداز) را دارد، كشيده شده است كه به عنوان سر ساز (head) شناخته ميشود. پوسته يا كله (head) معمولاً از پلاستيك ساخته ميشود. البته هنوز گاهي اوقات از پوست حيوانات در ساخت آن نيز استفاده ميگردد. فريم معمولاً به شكل دايره است. این آلات موسیقی که دارای فینگربورد و کوک بودند تاثیر سایر سازهای غربی را بر روی بانجو نشان می دهند.
انواع مختلفي از این ساز وجود دارند. banjo های كه با يك مضراب يا زخمه به جاي انگشتان نواخته ميشوند داراي chanterelle نيستند. بانجو سازی آفریقایی متشکل از چهار سیم می باشد که بعد ها در امریکا پنج سیم و شش سیم این ساز نیز ساخته شد. کاسهای گرد پوشیده شده از پلاستیک یا پوست حیوانات است. شکلهای ساده بانجو که با الهامگیری از سازهای آفریقایی مشابه ساخته شده بود، توسط آفریقاییها در آمریکای مستعمره رواج دادهشد. بانجو معمولاً در موسیقی کانتری، جاز، بومی ایرلندی،بلوگرس، و موسیقی آمریکایی آفریقاییتبار به گوش میرسد.
جنس بانجو Banjo
بانجو Banjo ها از دو ماده اوليه عمده ساخته ميشوند: چوب و فلز. البته مواد ديگري همانند چسبهاي مختلف، مواد منبتكاري (يا تزئين) همانند صدف؛ پلاستيك نيز در مقادير كمتر در ساخت آنها مورد استفاده قرار ميگيرد. این مدل های اولیه از بانجوی امروزی توسط برده ها نواخته می شد، و تا سال ۱۸۳۰ که یک مطرب دوره گرد سفید پوست اهل ویرجینیا، به نام جوئل واکر سوینی این ساز را برای خود برگزید، همچنان در دست برده ها بود.
بانجو محبوبیت روزافزون خود را هم چنین مدیون چارلی پول و گروه سه نفره او هست، که به دلیل جراحتی که بر اثر بازی بیس بال به دستش وارد شده بود، تکنیک سه انگشتی را که با نام کلاسیک یا بانجوی فینگر استایل شناخته می شود، ابداع کرد.
نوازندگان:
آلن ماند، بلا فلک، دنی بارکر، ارل اسکراگز، الیسین براون و ابیگل وشبرن از نوازندگان این ساز هستند.
بدون نظر با 676 بازدید