داربوکا Darbuka

داربوکا Darbuka سازی کوبه ای و ریتمیک با بدنه جامی شکل میباشد و با نامهای گابلت درام، چلیس درام، تارابوکا، دبوکا نیز شناخته میشود.

داربوکا Darbuka در مدلهای بدنه فلزی و سفالی ساخته میشوند که بدنه های فلزی از جنس آلومینویم ، مس ، چدن و دارای پوست مصنوعی می باشند و برای داربوکا های سفالی اکثرا از پوست طبیعی استفاده می شود. در این میان داربوکا های با بدنه پلاستیک و پوست مصنوعی نیز وجود دارد که مناسب افراد مبتدی میباشد.

تاریخچه

تاریخچه پیدایش داربوکا به 1100 سال قبل از میلاد مسیح باز می گردد طبق اسناد تاریخی پیدا شده در نواحی بابل و سومر، ابتدا این ساز در این مناطق دیده شده است  و در موسیقی عربی طبله یا دربوکه خوانده می شود که نقشی بسیار کلیدی ایفا می کند. و عموما با رقص همراه می باشد. در موسیقی ترک با نام هایی همچون داربوکا و دمبک شناخته میشود. با توجه به اینکه این ساز غیر ایرانی است به همین دلیل بیشتر ریتم‌های این ساز عربی و ترکی هستند. و در مناطقی از استان‌های خوزستان، هرمزگان، کردستان، آذربایجان غربی و تا حدی بوشهر رایج است.

شیوه‌ی نواختن

داربوکا Darbuka با اینکه شکل ظاهری اش بسیار شبیه تنبک است ولی شیوه نواختن و رنگ صدایش کاملاً متفاوت است. در بنادر و جزایر هرمزگان تمپو همراهی|‌کننده عود، آواز و چند ساز کوبه‌ای دیگر است. تمپو را معمولا به صورت نشسته و یا گا‌ها بنا به ضرورت به حالت ایستاده یا در حرکت می‌نوازند. برای نواختن، نوازنده ساز را بین دو پا یا زیر بغل خود می‌گذارد و به کمک کف دستان خود بر آن ضربه می‌زند.

داربوکا در موسیقی کلاسیک غربی

داربوکا در موسیقی غربی اولین بار در اپرای  Les Troyens اثر هکتور برلیوز، آهنگساز فرانسوی بود. آهنگساز مصری حليم عبد المسيح الضبع‎ نیز برای اولین بار در دهه ۱۹۵۰، قطعاتی را برای این ساز و ارکستر ساخت.

ساز چند فرهنگی